"Να είσαι αυτόφωτος
και όχι ετερόφωτος"...

...μου έλεγε ο πατέρας μου όταν ήθελε να με συμβουλεύσει για το πως πρέπει να αντιμετωπίζω τη ζωή μου.
Όμως εγώ πάντα είχα μια αμφιβολία και μια συμπάθεια σε κάθε ετερόφωτο πράγμα και ύπαρξη.
Με πρώτο το φεγγάρι που σε κάθε νυχτερινή του εμφάνιση γίνεται πηγή έμπνευσης για χιλιάδες ποιητές, ερωτευμένους και καθημερινούς ανθρώπους που σαν ετερόφωτοι και αυτοί πορεύονται αθόρυβα τη ζωή τους, εμπνευσμένοι από τη μαγεία του.
Όμως όταν αρχίζει και χάνεται πίσω από τη σκιά της γης μέχρι που να ξαναεμφανιστεί και πάλι είναι σαν να αυτοπροσδιορίζεται.
Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα νομίζω πως και εγώ αυτοπροσδιορίζομαι εμπνευσμένος από στιγμές της ζωής μου που με σημάδεψαν και σημάδεψα.